مرادیان از جمله هنرمندانی است که هر سال به چندین کشور سفر می‌کند و با حضور در سمپوزیوم‌های مجسمه‌سازی این کشورها، اثری از هنرمندی ایرانی را به یادگار می‌گذارد. با او گفت‌وگوی کوتاهی درباره سرنوشت ماکت مجسمه‌ای که به چین فرستاد انجام داده‌ایم.
- آقای مرادیان انتخاب شما برای حضور در رقابت هنرمندان جهت ساخت مجسمه‌هایی برای المپیک 2008 پکن چگونه انجام شد؟
من دو بار به چین سفر کردم. بار اول در سال 2001بود که با اجرای اثرم، از سمپوزیوم شهری پکن جایزه گرفتم. در سال 2003 نیز چینی‌ها من را دعوت کردند تا اثری برای بزرگ‌ترین پارک مجسمه دنیا بسازم. بعد از آن برنامه، در سال 2006 یکبار دیگر با من تماس گرفته شد و چینی‌ها خبر دادند که تصمیم گرفته‌اند مسابقه بین‌المللی برگزار کنند و از مجسمه‌سازان سراسر جهان بخواهند تا آثاری برای المپیک پکن خلق کنند.
تاکید آنها بر این بود که مجسمه‌های المپیک، ماناترین میراث این رویداد جهانی خواهند بود. من هم براساس این موضوع ماکتی طراحی کردم و عکس‌های آن را فرستادم. بعد از دو‌ماه از من خواستند که ماکت را هم برایشان ارسال کنم و در همان مرحله حق‌تالیف و انتشار اثر را از من گرفتند.
- یعنی شما الان اجازه انتشار عکس‌های آن ماکت را ندارید؟
نه حق انتشار عکس‌ها و ماکت را دارم و نه می‌توانم آن مجسمه را برای جای دیگری بسازم. چینی‌ها ماکت مجسمه‌ها را که بیش از 4هزار اثر بود در 10 شهر بزرگ به نمایش گذاشتند تا مردم درباره آنها قضاوت کنند. در واقع داوران این مرحله از مسابقه مردم چین بودند. از زمانی که ماکت آثار را به چین فرستادم تا حدود دو هفته پیش هیچ خبری از آنها نداشتم تا این که در روز آخر آوریل به من خبر دادند که به مرحله نهایی این مسابقه هنری راه پیدا کرده‌ام.
- در این مرحله چند هنرمند حضور دارند؟
در مرحله نهایی مجموعا 79 اثر رقابت می‌کنند. از میان آنها 29 مجسمه جوایز اصلی یعنی مدال‌های طلا، نقره و برنز می‌گیرند و به 50 اثر دیگر نیز به عنوان آثار برگزیده، حلقه‌های المپیک اهدا خواهد شد. در هر حال با راه پیدا کردن من به این مرحله، از همین الان یکی از برندگان هستم، اما در روز 31 می (11خرداد) داوری نهایی انجام می‌شود.
- موضوع مجسمه‌ای که برای این مسابقه، در نظر گرفتید چیست؟
من سکوی اهدای جوایز را به شکلی خاص طراحی کردم. روی سکوی اول، کره زمین قرار دارد، چون از نظر من بازی‌های المپیک یک اتفاق بین‌المللی است که برنده آن را می‌توان کل زمین دانست. در مجسمه من به دور این کره، یک اژدهای چینی حلقه زده است که نمود واقعی این موضوع را می‌توان در مسائل اقتصادی جهان امروز دید. سر اژدها از بالای کره دیده می‌شود و روی سر آن، تاجی از پنج حلقه المپیک وجود دارد.اسم این مجسمه را گذاشته‌ام «غرور اژدهای چینی».
- با توجه به فرصتی که تا بازی‌های المپیک مانده، فکر می‌کنید ، اجرای این مجسمه‌ها امکان‌پذیر باشد؟
من تجربه حضور در چین را دارم و می‌دانم وقتی به آنجا برسم چندین نفر دستیار به کمک من می‌آیند. من به عنوان خالق اثر باید بر کار آنها نظارت کنم و حس اثر را در بیاورم. چینی‌ها ریخته‌گری‌های بزرگی در دالیان دارند که آثار بسیار عظیمی را در آنجا ریخته‌گری می‌کنند، چینی‌ها اگر اراده کنند، آثار این مسابقه هنری را می‌توان در کمتر از دو ماه ساخت.
- امسال برای حضور در سمپوزیوم‌های دیگر نیز برنامه‌ریزی کرده‌اید؟
طرح یکی از آثارم را به سمپوزیوم «مووینگ» در سوئیس فرستاده بودم که قبول شد. این مجسمه، یک کار چوبی به ارتفاع یک متر و نیم است که انسانی را در حال و هوای مدیتیشن نشان می‌دهد. این سمپوزیوم از اول تا ششم جولای برگزار می‌شود. سمپوزیم دیگری در هورن آلمان است که از 10 تا 29 جولای برگزار می‌شود.
